Evimiz Yanıyor diye İsrailliler Sokaklara Dökülüyor

WÇocuklar elimizde pijamalarla sokağa fırladık. Evimiz yanıyormuş gibi sokağa koştuk, çünkü evimizin gerçekten yandığını biliyorduk. Demokrasimiz başbakanımız tarafından ateşe verildi.

Cumartesi gecesi İsrail Savunma Bakanı Yoav Gallant, Başbakan Benjamin Netanyahu’yu “İsrail’in güvenliği uğruna” yargı revizyonunu askıya almaya çağırdı. Birçoğumuz, kendi partilisinin ağzından çıkan bu çağrının, Netanyahu’yu hukuk sistemine yönelik saldırılarını durdurmaya, durup eylemlerini gözden geçirmeye ikna edeceğini umduk. Ancak Netanyahu, Gallant’ı tıpkı Nobel ödüllüleri, ekonomi profesörlerini, teknoloji uzmanlarını, tıp araştırmacılarını ve planını yeniden gözden geçirmesi için yalvaran herkesi görevden aldığı gibi görevden aldı. Pazar günü, duyurusundan 24 saatten az bir süre sonra Gallant kovuldu.

Netanyahu acımasızdı, çünkü başka hiçbir Likud üyesinin kendisine bir daha meydan okumaya cesaret edemeyeceğinden emin olmak istiyordu. Zamanlama iyi planlanmıştı – akşam haberlerinden çok sonra, günün sonu olan 21:30. Geleceğini görmedi ve dürüst olmak gerekirse biz de görmedik.

Devamını oku: İsrailliler, Netanyahu Hükümetinin Tehdidinin Farkına Varıyor

Haberler çıktıktan birkaç dakika sonra evden koşarak çıktığımızda binlerce kişinin olacağı aklımızın ucundan bile geçmemişti. Soğuk gecenin ve geç saatin – ve neredeyse üç aydır devam eden protestoların ardından genel yorgunluğun – çoğu insanı evde tutacağını varsaydık. Ama pijamalarımızla sokağa çıktığımızda komşularımızın da yanımızda durduğunu gördük. Ve “Yazıklar olsun!” diye haykırdığımızda tüm ülkede öfkeyi duyduk.

Tel Aviv’deki ana kavşağı kapatırken, ülkenin diğer bölgelerinden -Kudüs, Hayfa, Beersheba- fotoğraflar gördük. Shalvata Ruh Sağlığı Hastanesi’ndeki meslektaşlarım yeni fotoğraflar yayınlayıp birbirlerini sokağa çıkmaya çağırdılar. Yarın kimse işe gitmeyecek gibiydi.

Devamını oku: Netanyahu Neden Şimdiye Kadarki En Büyük Siyasi Meydan Okumayla Karşı Karşıya?

Bu sözleri İsrail saatine göre sabah 3’te, sokakların kendiliğinden protestocularla dolduğunu, yürüdüğünü, bağırdığını, şarkı söylediğini, yolları kapattığını gördükten sonra yazıyorum. Protesto ile kaos arasındaki çizginin ne kadar hassas olduğunu bildiğim için ürkütücü bir geceydi. Ama aynı zamanda bu ülke tarihinin en güzel gecelerinden biriydi.

Peki ya yarın? Bunu yazarken, yarının İsrail toplumunda bir uzlaşma günü, sonunda harap olmuş evimizin parçalarını toplamaya başladığımız gün olmasını umuyorum. Ancak başka bir seçenek daha var ve bu korkutucu. Bu gecenin bu radikal hamlenin sonu mu yoksa çok karanlık bir çağın başlangıcı mı olduğunu yalnızca zaman gösterecek.

Bize Ulaşın [email protected]’da.