Güney Kore’nin dünyanın en düşük doğurganlık oranı hepimiz için dersler içeriyor : NPR

Yun-Jeong Kim, gelecekteki ailesinin nasıl görüneceğini hayal ederek büyüdü – evli, birkaç çocuklu, güzel bir ev ve bir köpek. Ancak Güney Kore, Seul’deki dairesinin kira kontratı karşılayamayacak kadar fazla olunca, kendini hiç hayal etmediği bir yerde buldu: 31 yaşında ve evde küçük erkek kardeşi ve ebeveynleri ile birlikte yaşıyor.

Bir ürün tasarımcısı ve sanat eğitmeni olan Kim, bir gün çocuk sahibi olma umutlarını “sadece bir hayal” olarak nitelendiriyor – özellikle şu anda, konut maliyetleri hızla yükselirken, iş piyasası aşırı doymuş durumda ve evlilik oranları hızla düşüyor.

“Buna inanamıyorum [not having children] Kore’deki mevcut durum bu” dedi. “Ama gerçek bu.”

Bu, ülkeyi 2013’ten bu yana dünyanın en düşük doğurganlık oranına sahip ülkesi haline getiren bir gerçek. Güney Kore’de kadınlar, hayat pahalılığını vuran artışla mücadele ederken daha az çocuk sahibi olmayı ya da hiç çocuk sahibi olmayı seçiyor. gençler orantısız bir şekilde zor. Aynı zamanda evlilik oranları da düşüyor. %35’ten fazlason 10 yıllık mevcut verilere göre, daha fazla Güney Koreli, bir aile kurmak yerine işe giderek daha fazla öncelik veriyor.

Rakamlara göre, Güney Kore’de doğurganlık oranı – doğurganlık çağındaki bir kadının doğurduğu ortalama çocuk sayısı – şu anda 0,78’dir. piyasaya sürülmüş Şubat ayında Kore hükümeti tarafından. Ülkenin hedefe ulaşması yıllar alabilir. 2.1 oranı Uzmanlar, bir ülkenin göç olmadan istikrarlı bir nüfusu sürdürmesi için gerekli olduğunu söylüyor.

Güney Kore yalnız olmaktan çok uzak. 2020’de ABD gördü 43 eyalet en az otuz yılın en düşük doğurganlık oranlarını kaydettiler. Ve ABD Sayım Bürosu projeler 2034 yılına kadar, ABD tarihinde ilk kez 65 yaş ve üstü insanların sayısı 18 yaşın altındakilerden fazla olacak. Ocak ayında Çin, on yıllardır ilk nüfus düşüşünü de kaydetti.

Doğurganlık oranlarındaki düşüş, ülkeleri yaşlanan nüfus ve azalan iş gücü geleceğiyle karşı karşıya bıraktı. Daha az genç yetişkinin çalışması, daha yavaş ekonomik büyüme anlamına gelir; bu da, nüfusun daha büyük bir bölümünü oluşturmaya devam ettikleri için hükümetlerin yaşlı insanlara bakım vermesini zorlaştıracaktır.

Güney Kore, doğumlardaki düşüşü durdurmak için agresif bir şekilde hareket etti ve eylemleri, diğer hükümetlerin sorunu çözmek için atabilecekleri adımlar için bir model sağlıyor. Ancak devam eden mücadeleleri, aynı zamanda dünya çapında her geçen gün daha belirgin hale gelen bir zorluğun karmaşıklığını da gösteriyor.

Büyük harcamaların sınırları

Güney Kore, şu anda ulusal doğurganlık oranındaki yedi yıllık düşüşü durdurmak için büyük yatırımlar yaptı, ancak bu pek bir fark yaratmadı. Başkan Yoon Suk Yeol, Eylül ayında hükümetin su döktüğünü söyledi. 200 milyar dolardan fazla yalnızca son 16 yılda yeni anneleri desteklemek için programlara girdi, yalnızca bu zaman diliminde doğurganlık oranının %25’ten fazla düştüğünü izlemek için.

Hükümet tepkisinin merkezinde bir taahhüt var. maaşı artırmak 1 yaşından küçük çocuğu olan ebeveynlere ayda 300.000 won’dan (yaklaşık 230 $) 2024 yılına kadar 1 milyon won’a (765 $) verildi.

Rapora göre, ülkenin çocuk bakımı politikaları da dünyanın en iyileri arasında yer alıyor. UNICEFve genişletmeye devam edin. Hükümet ilan edildi Ocak ayında ücretli doğum izni süresini bir yıldan bir buçuk yıla çıkarmayı planlıyor. Karşılaştırıldığında, ABD’nin ulusal bir ücretli izin planı yoktur ve yalnızca yaklaşık işçilerin %35’i ücretli ebeveyn izni sunan şirketlerde çalışıyor.

Peki doğurganlık oranı neden düşmeye devam ediyor?

Brookings Enstitüsü’nün Doğu Asya Politika Araştırmaları Merkezi’nde kıdemli bir araştırmacı olan Andrew Yeo, bir sorunun hükümetin yaklaşımının bir “Yara bandı çözümü” olması olduğunu söyledi.

“Çocuk bakımı sübvansiyonları, izinler – bunların hepsi gözle görülebilen ve ‘Evet, bu girişimleri yapıyoruz’ diye tartışabileceğiniz şeyler” dedi. “Fakat doğurganlıkla doğrudan ilgili olmayan yapısal sorunlarla uğraşmak, geri çevrilmesi gereken büyük bir gemi.”

En çetin meseleler arasında uygun fiyatlı konut eksikliği — özellikle Seul gibi büyük şehirlerde çizim daha iyi eğitim ve iş fırsatlarına sahip kırsal kesimden artan sayıda genç insan.

ABD’de iletişim alanında doktora sonrası eğitim almakta olan 27 yaşındaki Kore vatandaşı Jessica Ryu’ya göre, 20’li ve 30’lu yaşlarındaki insanlar genellikle “Kendi evim olduğunda çocuklarım olacak” diyor.

Ancak Seul’de bir apartman dairesi için bu kadar çok rekabet varken – nerede Güney Kore nüfusunun %18’i yoğunlaşıyor — gençler kendilerine ait bir yer bulmakta ve ardından bir aile kurmakta zorlanıyor.

Ryu, büyük kuzeniyle Seul’de 5 ve 7 yaşlarında iki çocuğu büyütme mücadelesi hakkında yaptığı bir konuşmayı hatırladı. Kuzeni, hükümetin kendisine ayda birkaç yüz dolar vermektense daha fazla kreş açmasını tercih edeceğini söyledi, ki bu para çocuk bezi ve yemek gibi temel ihtiyaçları karşılamaya yetmiyor.

Başarı, aile ve işle ilgili değişen tutumlara bağlı olabilir

Güney Kore bunlardan birine sahip en uzun çalışma haftaları Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı’nı (OECD) oluşturan 38 üye ülkeden herhangi biri. Ülke doğurganlık oranını iyileştirmek istiyorsa, yetkililerin işe ekonomist Lyman Stone’un “işçilik” etrafında kapsayıcı bir kültür olarak adlandırdığı şeyi ele alarak başlaması gerekiyor.

Stone, işe yönelik küresel tutumları inceledi ve bulundu insanların işe çok önem verdiği ve işlerinden daha fazla kişisel değer elde ettiği ülkelerde, daha düşük doğurganlık oranlarıyla ilişkilendiriliyor.

“Bir anlam var [in South Korea] Aile Enstitüsü’nden bir araştırma görevlisi olan Stone, özellikle erkekler için, ancak giderek artan bir şekilde kadınlar için de, ofise yaptığınız katkının sizi toplumda Amerika’dan bile daha fazla statü ve saygın bir insan yapan şey olduğunu söyledi. Çalışmalar.

Ama kadınların sadece yaklaşık tuttuğu Kore’de Yönetim pozisyonlarının %21’i Ve Yönetici pozisyonlarının %5’iuzmanlar, kadınların sadece liderlikte yükselmelerinin değil, aynı zamanda çocuk sahibi olduklarında işgücünde hayatta kalmalarının da daha zor olduğunu söylüyor.

Yeo, bazı kadınların, ülkenin aşırı rekabetçi iş kültürü göz önüne alındığında, yöneticileri ve iş arkadaşlarını bunun üretkenliği nasıl azaltabileceği konusunda gücendirme korkusuyla izin almaktan çekinebileceğini söyledi.

“Bir buçuk yıl gittiyseniz, insanlar size aynı şekilde davranmayabilir” dedi. “İzin alan kadınlar mutlaka işe dönmeyebilir veya dönerlerse damgalanmış hissedebilirler.”

Ryu için çocuk sahibi olmanın kariyerini feda etmeye değmeyeceğini söyledi.

“Gerçek şu ki, ebeveynlerden birinin işten istifa etmesi veya uzun bir ara vermesi gerekiyor, ancak sorun şu ki, izin alması gereken hemen hemen her zaman kadın veya anne oluyor” dedi.

Yerleşik ataerkilliğin, kadınların çocuk yetiştirme ve ev işlerinin yükünü üstlenme beklentileri belirlediğini söyleyen Stone, çocuk yetiştirme fikrini 20’li ve 30’lu yaşlarındaki birçok kadın için daha da az çekici hale getiriyor.

Ryu bir gün evlenmeyi umarken, Kim hem evliliği hem de çocukları reddettiğini söyledi. Kore’de birçok kadının evlilikte erkeklerden daha fazla kişisel hayatından daha fazlasını feda etmesine neden olan köklü cinsiyet rollerini suçluyor.

Kim, “Annemin 20’li yaşlarının başında üç çocuğu vardı ve onun sadece bize bakmak için verdiği mücadeleyi görmekten nefret ettim” dedi. “Kore’deki aile kültürü hala çok ataerkil ve gördüğüm gerçekliğe göre her şey bir kayba neden oluyor. [for the woman] ve bunu yapmak istemiyorum.”

#MeToo hareket kitabının yazarı gazeteci Hawon Jung’a göre, Güney Kore’deki anti-feminist duygular doğurganlık sorununu daha da karmaşık hale getiriyor. Ateş Çiçekleri. Planı da dahil olmak üzere Yoon’un anti-feminist duruşunun ortadan kaldırmak ülkenin cinsiyet eşitliği bakanlığı, Güney Kore’deki cinsiyet savaşını şiddetlendiriyor ve doğurganlık sorununu çözme çabalarına karşı çıkıyor.

“Güney Kore’de önceki hiçbir hükümet son on yılda doğurganlık oranlarındaki düşüş eğilimini tersine çeviremese de, mevcut hükümetin politikaları sorunu çözmeyi olduğundan daha da zorlaştırabilir” dedi.

Uzmanlar, azalan evlilik oranının, aşırı çalışmacılık kültürünün ve Kore’de devam eden toplumsal cinsiyet sorunlarının bir sonucu olarak görülebileceğini söylüyor.

“[The Korean government] Stone, evlilik dışı doğurganlığı başarılı bir şekilde caydırdı, ancak aynı zamanda evliliği de çok başarılı bir şekilde caydırdılar” dedi.

Ve evlilik dışı çocuk sahibi olmaya karşı damgalanma, Kore’yi en düşük damgalardan birine bıraktı. evlilik dışı doğum oranları OECD’de. Kore, 2020’de evlilik dışı doğumların %2,5’ini gördü; ABD, kıyaslandığında, o yıl evlilik dışı doğumların %40,5’ini kaydetti.

Doğru dengeyi bulmak

Düşen doğurganlık oranları çoğu gelişmiş ülkede norm haline gelse de uzmanlar, dramatik düşüşlerden kaçınmayı başaran ülkelerden alınacak önemli dersler olduğunu söylüyor.

Fransa, 1,8 ile Avrupa Birliği’ndeki en yüksek doğurganlık oranına sahip ülke olurken, Danimarka doğurganlık oranlarını 1,67 ile Kore’nin iki katından fazla görmeye devam ediyor.

Uzmanlar, bu başarıyı sağlamanın, iş ve aile hakkındaki tutumlar arasındaki çok önemli bir etkileşim olduğunu söylüyor.

Fransa ve Danimarka, uzun süredir onları aynı zamanda çocuk sahibi olmak isteyen çalışan kadınlar için daha bağışlayıcı yerler haline getiren toplumsal cinsiyet eşitlikçi tutumlarıyla lanse ediliyor. Her iki ülke de 2022’de çalışan kadınlar için ilk 10 ülke arasında yer alırken, Kore son sırada yer aldı. Ekonomist dergi cam tavan endeksi. ABD, OECD ortalamasının altında 19 idi.

Stone’a göre, Danimarka ve Fransa’da çalışma saatleri ve genel olarak işe yönelik tutumlar da Güney Kore’dekinden çok daha gevşek. OECD verileri, Güney Kore’deki %19’a kıyasla Danimarka işgücünün yalnızca %6’sının ve Fransız işgücünün %10’unun haftada 50 saatten fazla çalıştığını gösteriyor.

Sonra, doğurganlık oranlarının 2010’dan bu yana %20’den fazla arttığı Letonya ve Macaristan var. Letonya’nın durumu, doğurganlık sorununu iyileştirmenin bazen biraz şans gerektirdiğini gösteriyor. bu Letonya Merkezi İstatistik Bürosu artışı, 1980’lerde bebek patlaması sırasında doğan ve artık tipik evlilik ve çocuk doğurma çağına ulaşmış bir nesle bağladı.

Ancak, tarihsel olarak yüksek doğurganlık oranlarına sahip olan tüm ülkeler, keskin bir düşüşten kaçınmayı kolay bulmuyor.

OECD verilerinin bir analizine göre, Danimarka’nın İskandinav komşuları Finlandiya, Norveç, İzlanda ve İsveç, 2010’dan bu yana doğurganlık oranlarında en büyük yüzdelik düşüşlerden bazılarını gördü. Stone, düşüşün daha fazla iş merkezli hale gelen tutumlarla ilişkili olduğunu söyledi.

Stone, çalışma kültürlerini ele alarak nüfusu azalan ülkelerin doğurganlık oranlarını artırabileceğine inanıyor. Ve hiçbir yerde bunun Kore’dekinden daha önemli olmadığını söylüyor.

“[The Korean government] Stone, “İnsanlık tarihinin en hızlı ekonomik büyümelerinden bazılarını başarıyla gerçekleştirdi ve bunun bedeli, onu miras alacak bir sonraki neslin olmaması oldu” dedi.