Rusya-Ukrayna Savaşı: “Rus Askerlerini Tedavi Ediyoruz, Belki Biz…”: Ukrayna’nın Doktorlarının İkilemi

Kiev:

Dr Farad Ali-Shakh iki aydan fazla bir süredir uyanık saatlerini yaralı Ukraynalı askerler ve sivillerle ilgilenerek geçiriyor. Ayrıca, gelecekteki mahkum değişimlerinin bir parçası olabilecek, isteksiz de olsa yaralı Rusları tedavi ediyor.

Bu genç doktor, güney Ukrayna’da cepheden sadece birkaç düzine kilometre uzaklıkta bulunan büyük bir şehir olan Zaporizhzhia’daki askeri hastanede “pratik olarak yaşadığını” söylüyor.

Geceleri, bazen burada uzaktan bombardıman sesleri duyulabilir.

Rusya, doğu Donbas bölgesine ve güneye yeniden odaklanmak için büyük ölçüde kuzey Ukrayna’dan çekildiğinden, bu sanayi şehri, şiddetten kaçanlar veya savaşta yaralananlar için bir toplanma noktası haline geldi.

Ali-Shakh her gün 20 saat çalıştığını söylüyor, bu da art arda 20 hastayı ameliyat etmek anlamına gelebilir.

24 Şubat’taki Rus işgalinden bu yana, hastanenin Rus kuvvetleri için bir hedef haline gelebileceği geceleri gökyüzünden daha az görünür hale getirmek için pencerelerin önüne kalın brandalar asıldı.

Ancak brandalar, geçen hafta bir Rus saldırısında Zaporizhzhia’daki ilk evlerin vurulmasının ardından bir bombalama durumunda insanları camların uçuşmasından korumak için de var.

Bu, hastanenin gündüzleri bile çoğu zaman büyük ölçüde karanlıkta olduğu anlamına gelir. Görüşmeler bir masa lambasının ışığı altında gerçekleşir ve hastaların röntgenleri hayaletimsi bir renk verir.

Ve yetersiz ışık, doktorun cep telefonundaki fotoğrafları daha da ürkütücü gösteriyor.

‘hayvanlar’

Bir fotoğrafta, sadece bir deri parçasıyla tutturulmuş, neredeyse tamamen kopmuş bir bacak görülüyor.

Ali-Shakh, “Bu, burada çok gördüğümüz bir şey” diyor. “Kan damarlarını yeniden bağlayabildik ve ardından cildi yeniden bağladık.”

Bir diğeri, kolu neredeyse ikiye bölünmüş bir hastayı gösteriyor ve bu da kurtarıldı, diye ciddi bir şekilde açıklıyor.

Sürekli böyle korkunç yaralarla uğraşmanın duygusal etkisi sorulduğunda omuz silkiyor.

Başka bir şaşırtıcı bilgi parçasına gönüllü olmadan önce, “Bu tür yaralanmalarla başa çıkmayı öğrendik. Zor bir iş yapıyoruz ama ülkemize yardım ediyoruz” diyor.

“Rus askerlerini bile tedavi ediyoruz. Ama belki yapmamalıyız. Belki de topraklarımızı gübrelesinler diye onları bırakmalıyız.”

İş düşman askerlerini tedavi etmeye gelince, genç doktor belirli bir “motivasyon eksikliği” hissettiğini itiraf ediyor.

Ruslar tarafından tutsak edilen “Ama iyileşmelerine yardım ederseniz, onları Ukraynalı askerlerle takas edebilirsiniz” diyor.

Hastane genelinde, giysi ve tıbbi malzeme kutuları, hastanede devam eden acil durum hakkında bir fikir verir.

Ama aynı zamanda cerrahların bu “hayvanları” tedavi etmek için kullanmaları gereken sınırlı kaynakların da bir göstergesi, diye iç geçiriyor hastaneyi yöneten Binbaşı Viktor Pyssanko.

Rus askerleri, “propaganda” üzerine dişleri dolan “düşüncesiz gençler” diyor.

Ukrayna’yı özgürleştirmek istediklerini söylüyorlar ama “mümkün olduğunca çok Ukraynalıyı öldürmek istiyorlar”.

Pyssanko, buna rağmen hastanenin yalnızca “onları kendi askerlerimizle takas etmek” amacıyla mümkün olduğu kadar çok kişiyi kurtarmaya çalıştığını açıklıyor.

Kara mizah

Rus işgalinin başlamasından bu yana çok sayıda mahkum değişimi gerçekleşti; bunlardan en yüksek profilli olanı güneydeki Melitopol şehrinin belediye başkanının 11 Mart’ta yakalanıp birkaç gün sonra serbest bırakılmasıydı.

Rusya’nın haklar ombudsmanı Tatiana Moskalkova, dokuz Rus için takas edildiğini söyledi.

En son mahkum değişimi Cuma günü, aralarında 11 kadın ve bir din adamının da bulunduğu 28’i asker ve 13’ü sivil 41 Ukraynalı’nın serbest bırakıldığı gün gerçekleşti. Kiev asla kaç Rus’un Moskova’ya teslim edildiğini söylemez.

Üç yaralı Rus askeri, Nisan ayı başlarında Zaporizhzhia’nın ana sivil hastanesine ateşli silah yaralanmaları ve bombalı silahlarla yaralandı.

Üç hafta boyunca sürekli koruma altında kaldılar ve daha sonra Nisan ayının sonunda Ukrayna güvenlik güçlerine teslim edildiler, soyadını vermek istemeyen hastane doktoru Vasily’yi hatırlıyor.

Vasily daha sonra onlara ne olduğunu bilmiyor.

“Çok depresif, harap olmuş görünüyorlardı, saldırgan değillerdi. Korkmuşlardı” dedi.

“Bu nedenle, biz… onları küçümseme gereği duymadık”.

Vasily, kara mizahın çok yaygın olduğu doktorlar arasında, “Onlara zarar vermek konusunda şakalaştık. Ama iş Hipokrat Yemini’ni yerine getirmeye ve tutmaya gelince her şey bitti” dedi.

“Evet, düşmanlarımız bunlar… (ama) onları yataklarında boğmak gibi bir isteğim hiç olmadı” dedi.

“Bu tür düşüncelere sahip olsaydım, doktor olarak çalışmazdım.”

(Bu hikaye NDTV personeli tarafından düzenlenmemiştir ve ortak bir yayından otomatik olarak oluşturulmuştur.)