Ukrayna Özgür Bir Halkın Gücünü Gösteriyor

TRusya’nın Ukrayna’yı işgali, bir diktatörlüğün özgür bir halka karşı bir yüzleşmesidir. Özgür insanlar, özgür oldukları için az da olsa kazanıyorlar.

Ukrayna ve Rusya, Sovyetler Birliği’nin yıkımından nesiller boyu süren baskıların yüküyle çıktılar. Her iki ülke de piyasa ekonomileri ve demokratik sistemleri olan özgür ülkeler olarak kendilerini yeniden inşa etmek için mücadele etti. Rusya’nın başlangıçtaki başarı beklentileri biraz daha iyi olabilirdi: Başkan Boris Yeltsin, solcu milliyetçilerin ve ardından komünistlerin iktidarı ele geçirme ve Rusya’yı otokrasiye döndürme çabalarını yendi. 1990’larda Ukrayna liderliği Yeltsin’in vizyonundan ve kararlılığından yoksundu.

Ancak iki ülkenin yörüngeleri 2000’lerde kesişti. Yeltsin, Rusya’yı, kısa sürede diktatörlük seviyelerine ulaşan gücü pekiştirmek için hızla hareket eden Vladimir Putin’e verdi. Ukrayna’nın siyaseti ise daha da karıştı. 2004 Turuncu Devrimi, bir yandan Ukrayna’nın dürüst seçimler yapma arzusunu gösterdi. Oligarklar, ekonomik ve siyasi güç temelleri geliştirerek, bir yandan da devletin kontrolü için mücadele ettiler. Yolsuzluk, Rusya’da olduğu gibi Ukrayna’da da gelişti, ancak Putin yolsuzluğu kendi elinde merkezileştirirken, Ukrayna’daki yolsuzluk rakip oligarklar ve diğerleri arasında merkezsizleşti. Putin’in merkezileşmesi Rusya’yı yönetmeyi kolaylaştırdı; Ukrayna’nın ademi merkeziyetçiliği, Ukrayna’yı yönetmeyi zorlaştırdı.

Ardından Ukrayna’daki 2014 EuroMaidan Devrimi, Rusya dostu otokratik kafalı bir lideri devirdi ve iktidara Batı ve demokrasi yanlısı bir cumhurbaşkanı getirdi. Adem-i merkeziyetçilik, Ukrayna’yı yönetmeyi hala zorlaştırıyor, bununla birlikte sürekli mücadele çabalarına rağmen daha düşük seviyelerde devam eden yolsuzluk gibi, ancak yeni liderlik Ukrayna’yı NATO ve Avrupa Birliği’ne katılma umuduyla daha özgür bir yola adadı.

Rusya’nın Kırım’ı ele geçirmesi ve 2014’te Donbas’ı işgal etmesi Ukraynalıları harekete geçirdi. Ülkenin bağımsızlığından bu yana yavaş yavaş uyanan Ukrayna vatanseverliğini patlattı. Ukrayna hükümetine veya ekonomisine düzen getirmedi. Merkezileşmeye yol açmadı. Yolsuzlukları bitirmedi. Ancak Ukraynalılar Rus saldırısına karşı savaşmak için bir araya geldikçe, Ukrayna sivil toplum faaliyetinde patlamaya neden oldu. Rus saldırganlığı karşısında Ukrayna hükümeti ve ekonomisindeki zayıflıklar ve kusurlar, halkını kendilerini güçlü ve dirençli olmaya zorladı.

Ruslar tam tersi bir deneyime sahipti. Yeltsin dönemindeki piyasa reformları ve 2000’lerin yüksek petrol fiyatlarının yol açtığı ekonomik patlama, onların şimdiye kadar bildiklerinden daha müreffeh bir toplum inşa etmelerine izin verdi – seçkinler için yeterince müreffeh, çünkü Putin özgürlüklerini aşındırırken ve merkezileşirken çoğunlukla yüksek sesle itiraz etmediler. kontrol kendi elinde. Yolsuzluk Rusya’da gitgide derinleşti, ancak büyük ölçüde merkezileştirilmiş bir yolsuzluktu ve Putin bunun düzenli görünmesi ve güvendiği kişilerin faydasını görmesini sağlamak için çaba sarf etti. Az sayıda cesur Rus, Sovyet sonrası sivil toplum örgütleri kurma çabalarını sürdürdü, ancak çoğu Rus, özellikle Putin onları taciz etmeye ve zamanla ezmeye başladığında, onlara katılmaya veya desteklemeye çok az ihtiyaç duydu. Putin’den güç, para ve iyilik akıyordu ve hiçbir dış tehdit ya da endişe Rusları kendilerini örgütleme ihtiyacı hissetmeye itti – özellikle bunu yapmak güce, paraya, iyiliğe ve muhtemelen daha fazlasına mal olacaksa.

Devamını Oku: Volodymyr Zelensky’nin Dünyasında

2022 şafak vakti geldiğinde, dünya, devletini kontrol eden güçlü bir hükümdar tarafından yönetilen güçlü bir Rus ordusuna benzeyen şeyi ve Ukrayna’da kaotik, dağınık, merkezi olmayan, kafası karışmış ve kafa karıştırıcı daha küçük bir devletle karşı karşıya olan insanları gördü. Sonuç bariz görünüyordu – Rusya Ukrayna’yı ayakları altında ezecek ve Putin asla şansı olmayan bir halka iradesini dayatacaktı.

Savaş başka bir yol aldı. Rusya’nın ordusu bir Potemkin gücü olduğunu kanıtladı. Kleptokrat otokrasilerde normal bir durum olan sistemik yolsuzluk ve sivil ve askeri liderlere yalan söylemek, Rusya’nın silahlı kuvvetlerinin içini boşaltmıştı. Temel ekipman çalınmış, satılmış veya hiç teslim edilmemişti. Rus askerleri, kendilerini savaşa hazırlamayan tatbikatlarda üstlerine nasıl iyi görüneceklerini öğrenmişlerdi. Putin’in diktatörlüğü, asla inisiyatif almama, her zaman emir bekleme, patronları memnun etmek için mümkün olduğunca az şey yapma ve sorumluluk almama şeklindeki Sovyet geleneklerini restore etti ve yeniden onayladı. İtaat ve sorumluluktan kaçınma o kadar derinleşmişti ki, sadık Ukraynalı savunucular ve lojistik ve diğer beklenmedik sorunlarla karşı karşıya kalan Rus askerleri ve komutanları donup kaldı.

Ukrayna ise özgür bir halkın dağınıklığının bir güç olabileceğini gösterdi. Rus zırhlı birliklerinin kendilerine doğru geldiğini gören Ukraynalılar donmadılar. Emir için Kiev’i geri aramadılar. Ne yapacaklarının söylenmesini beklemediler. Davrandılar. Karşı koydular ama aynı zamanda sivil toplum inşa etmek için yıllarca süren çabalarla sağlamlaştırılan kendi insan ağları aracılığıyla da ulaştılar. Gördüklerini, yaptıklarını ve neye ihtiyaçları olduğunu ilettiler. Temel malzemeleri ve ekipmanı nasıl elde edeceklerini, sorunları nasıl çözeceklerini, işlerin nasıl gerçekleştirileceğini anladılar. Dağınık, kafa karıştırıcı ve verimsizdi ama başarılıydı. Ukrayna’yı göreli barış içinde yönetmeyi bu kadar zorlaştıran şeylerin çoğu, savaşta yenilgiyi çok zorlaştırdı.

Rusya’nın şok edici başarısızlıklarında ve Ukrayna’nın şaşırtıcı başarılarında elbette birçok başka faktör etkili oldu. Ve Ukrayna halkının inanılmaz kahramanlığını, zorlukların üstesinden gelmek imkansız gibi görünse bile ülkeleri için savaşmaya ve ölmeye istekli olmalarını ve inanılmaz zorluklara göğüs germelerini asla kabul etmemeliyiz. Tüm özgür insanlar bu özelliklere sahip değildir.

Ne de Ukrayna birdenbire kusursuz ve kusursuz bir toplum haline geldi. Barış, özgürlüğünü kazanmış bir Ukrayna’ya döndüğünde, yönetmesi zor, huysuz, kaotik ve dağınık olacak. Ama aynı zamanda yine ücretsiz olacak.

Gelecek, Putin’in Rusya’sı için böyle bir vaatte bulunmuyor. Ruslar anketlerde bayrak etrafında toplanıyor olabilir, ancak Rusya’nın bu savaşı kazanmasına yardımcı olmak için vatandaşlar olarak bir araya gelmiyorlar. Putin gibi Rus sivil toplumu, Putin’in gerçekleştirdiği haksız saldırganlık eylemine karşı çıkmak için büyük ölçüde bir araya geldi. Putin bunu tamamen ezmeye çalışarak yanıt verdi. Ukrayna özgürlüğü ve sivil toplumu güçlenmiş olarak ortaya çıktığında, Rusya tek adam otokratik yönetiminin uçurumuna daha da batmış olacak. Ukraynalılar, daha büyük iyilik için sorunları çözmek için bireysel vatandaşlar olarak bir araya gelmenin başarıya yol açtığını bir kez daha öğreniyorlar. Ruslar, kötü bir diktatörlükte daha büyük bir iyilik olmadığını ve yurttaşlar olarak bir araya gelmenin hapse ya da daha kötüsüne yol açtığını görüyorlar.

Son on yılda Amerika ve Avrupa’da bir uzmanlık alanı haline gelen kendinden tiksinme, kendi halkımızın özgürlüğün iyi ve değerli olduğu inancını aşındırdı. Bazılarının Çin modelinin Batılı modelden daha iyi olup olmadığını merak etmesine yol açmıştı.

Bu savaş, en azından dinlenmek için bu düşünceyi bırakmalıdır.

Özgürlük dağınıktır. Kusurludur ve kusurları her zaman teşhir edilir. Toplumumuzdaki adaletsizlikler gerçek ve önemlidir. Birbirimizle olan anlaşmazlıklarımız derin ve güçlü olabilir. Bunları biliyoruz çünkü sürekli konuşuyoruz. Toplumumuzun kusurlarına işaret eder ve birbirimizi düzeltmeleri için ikna etmeye çalışırız. Liderlerimize sinirleniriz ve sorunları kendimiz çözmeye çalışırız. Ve haklı olarak, toplumumuz, kendimiz ve bazen de ideallerimiz hakkında kendimizi kötü hissetmemize neden olan tüm bu sorunlardan şikayet ediyoruz. Bizi dünyaya daha pürüzsüz yüzler sunan ülkelerden daha zayıf hissettirebilirler.

Ancak otokrasilerin sunduğu pürüzsüz yüzler çok daha büyük adaletsizlikleri, kusurları, sorunları ve zayıflıkları gizler. Putin’in öfkeyle keşfettiği gibi, diktatörlük sistemleri genellikle bu zayıflıkları kendi diktatörlerinden bile gizler. Çin, Putin’in Rusya’sından çok daha güçlü. Ancak Xi Jinping bile, halkının ondan ne sakladığını merak etmek ve çok geç olmadan öğrenip öğrenemeyeceği konusunda endişelenmek akıllıca olacaktır.

Bize gelince, biz de Ukraynalılar gibi zayıflıklarımızı ve kusurlarımızı zaten biliyoruz. Özgür bir halkın görünüşte çok daha güçlü bir diktatörlüğün ordusunu küçük düşürdüğünü izlerken, en önemli güç kaynağımız üzerinde de düşünmeliyiz. Bu bizim zenginliğimiz, büyüklüğümüz veya silahlı gücümüz değil. Ne yapılacağı söylenmesini beklemeden sorunları çözmek için birlikte çalışma alışkanlığımızdır. Ukraynalıların yaptığı gibi, bizim özgürlüğümüz, dağınık olsa da kucaklamamız gereken şeydir.

Bize Ulaşın [email protected] adresinde.